นักศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งได้ไปเยี่ยมธนาจารย์ คืออาจารย์แห่งนิกายเซ็นแห่งหนึ่งชื่อว่า กาซาน เพราะนิสิตคนนั้น เขาแตกฉานในการศึกษา เขาจึงถามอาจารย์กาซานว่า เคยอ่านครัสเตียนไบเบิลไหม? พระอาจารย์กาซานซึ่งเป็นพระเถื่อน อย่างสมณะนี้จะเคยอ่านไบเบิลได้อย่างไร จึงตอบว่า เปล่า ช่วยอ่านให้ฟังที.
นิสิตคนนั้นก็อ่านคัมภีร์ไบเบิลตอน Saint Mathew ไปตามลำดับจนถึงประโยคที่ว่า ไม่ต้องห่วงอนาคต คือไม่ต้องห่วงวันพรุ่งนี้ วันพรุ่งนี้จะเลี้ยงตัวมันเองได้ แม้แต่นกกระจอกก็ไม่อดตาย ทำนองนี้.
ท่านอาจารย์กาซานก็บอกว่า ใครที่พูดประโยคนี้ได้ ฉันคิดว่าเป็นผู้รู้แจ้ง(พุทธะ)คนหนึ่งทีเดียว แต่นิสิตคนนั้นก็ยังไม่หยุดอ่าน คงอ่านต่อไปมีความว่า "ขอเถิดแล้วจะได้ จงแสวงหาเถิดแล้วจะพบ จงเคาะเข้าเถิดแล้วมันจะเปิดออกมา เพราะว่าใครก็ตามที่ขอแล้วจะต้องได้รับ ใครก็ตามที่แสวงหาแล้วย่อมได้พบ และใครก็ตามที่เคาะเข้าแล้วประตูมันก็จะเปิดออกมา". พอถึงตอนนี้อาจารย์กาซานก็ว่า แหมวิเศษที่สุด ใครที่กล่าวอย่างนี้ก็ใกล้เป็นพุทธะเข้าไปแล้ว. นิทานก็จบ